بعدازبازگشت پیروزمندانه گردان خیبر از عملیات والفجر10 به اردوگاه قبل از

عملیات، فرمانده دلاور دسته ویژه،آقا مسعود باقری به چادر فرماندهی اومد

و گفت آقای عبادی سیروس هم با بخشعلی مجروح شده ولی لو نداده و

حالش وخیمه من نیز سریعا نزد ایشان رفتم و دیدم شهید خزایی عزیز بخاطر

حضور در ادامه عملیات همان روزاول هنگام رسیدن به پایین ارتفاعات شیندروی

از دو طرف شکم مجروح ودر طول این مدت با چفیه و پرچم شکم خود را بسته

که خونریزی مشخص نباشه و سریعا ایشان را به بیمارستان پاوه منتقل ودرآن

موقع پزشک ها فرمودند خدا رحم کرده !چقدر خونریزی؟ چه جوان مقاومی!

عجیبه که شهید نشده ،خدایا نمی دونم این خاطره ها برای نسل امروزی ها

باورکردنی هست یا نه؟ولی به خدا در هیچ جای تاریخ ایثار این عزیزان را نمی توان

جستجو کرد،که چند روز مجروح شوی و خونریزی داخلی زیادی صورت گیرد ولی

به زبان نیاوری ودر نهایت این عزیز در منطقه عملیاتی سرپل ذهاب به لقاء الله

پیوست.روحش شاد یادش گرامی

شادی روح شهید رسول حمیدی صلوات