به نام خدا

وقتی عاشقانه ومصمم برای اولین بار با جوان مظلوم ،بسیجی مخلص

آقا یارحسین رحمن آبادی در گردان خیبر آشنا شدم ایشان را بسیجی متدین ،

مخلص،متین،آرام و وظیفه شناس دیدم.خیلی دوست داشتم از سر شوق با

او هم کلام شوم چرا که او در این دنیا نبود فقط  جسمش در بین  ما ها بود

همیشه در حال ذکر با معبودش بود و می دانست که به این زودی پرواز خواهد کرد.

یارحسین عزیز همیشه با لبخند مظلومانه اش نماز اول وقتش ترک نمی شد،

خاطرات و حماسه های اور همه برو بچه های گردان خیبر به یاد دارند ،از خاطرات

شیرین دوران دفاع مقدس من آشنایی و هم سنگری با این جوان معصوم بود وقتی

آقا نورخدا فرمانده گردان خیبر به من گفت یار حسین چطور آمده  او را نباید به اینجا

اعزام  می کردند چون برادرش شهید شده و من نیز جواب دادم  اصلا ایشان را

نمی شناختم و ندیدم و نمی دانم چطوری اعزام شده شاید هم خودش مخفیانه

آمده و ماهم در حال حاضر کاری نمی توانیم انجام دهیم که ایشان مقداری با تندی

باز هم تکرار کردکه وقتی برادرش شهید شده بخاطر خانواده اش ایشان نمی آمد

بهتر بود ،دریغ از اون سیمای بر افروخته اش که درسها به ما جا مانده از قافله ها

می داد و گوی سبقت از ما گنه کاران را خواهد گرفت و به دیار حق خواهد شتافت.

یارحسین عزیز بسیار شاداب و کم حرف بود . او مهمان خدا شده بود و چه زود خدا

اورا پذیرفت و با نثار جسم و جانش به نظام مقدس  جمهوری اسلامی به مهمانی

برادر شهیدش و خدای عز وجل رفت تا دین خود را اداء کرده باشد.

       شادی روح برادران شهید رحمن آبادی صلوات